Η πολιτιστική κληρονομιά του Πολυκαστάνου
Η ιστορία, τα ήθη και έθιμα, οι μουσικές και οι προσωπικές διαδρομές των παπούδων και των πατεράδων μας, εννοείται και των γιαγιάδων και των μανάδων μας, αποτελούν μαζί με το δομημένο περιβάλλον, δηλαδή τα σπίτια, τα γκαλτερίμια, τις πλατείες κλπ, τα στοιχεία εκείνα που χαρακτήρισαν τον πολιτισμό του Πολυκαστάνου και που κληροδότησαν σε εμάς. Είναι στοιχεία καλά “κρυμένα” στις “ταυτότητες” όλων μας που καταγόμαστε από το ορεινό αυτό χωριό και που η γνωριμία με αυτά, καθώς και η ανάδειξη και προβολή τους, είναι ζήτημα αυτογνωσίας, λένε μερικοί γνωστικοί, αλλά και ένα στήριγμα ή παρηγοριά, στις δύσκολες στιγμές που περνάμε σήμερα, όταν μάλιστα τα στοιχεία αυτά μας κάνουν περήφανους για την καταγωγή μας.
Με τις σκέψεις αυτές παραθέτουμε στη συνέχεια μερικά μόνο στοιχεία από το δομημένο περιβάλλον του χωριού, με τη δέσμευση ότι ο ιστότοπος που δημιουργήσαμε θα φιλοξενήσει προσεχώς στοιχεία από ολόκληρο το φάσμα των πολιτιστικών στοιχείων, με τη συνδρομή βεβαίως όλων των μελών του συνδέσμου.
Δομημένο περιβάλλον του Πολυκαστάνου
Το χωριό
Πηγή : blogspot.polikastano.gr
Πανοραμική θέα του οικισμού που σηματοδοτεί ένα πανέμορφο τοπίο και επιλογή θέσης κατοικίας που εξασφαλίζει α) πολύπλευρη προστασία των κατοίκων από τους τούρκους, στα παλιά χρόνια, από τα ρέματα και τις κατολισθήσεις, καθώς και από κάθε κακοδαιμονία που μαστίζει σύγχρονους (κατά κανόνα αυθαίρετους) οικισμούς της χώρας μας, β) ευνοϊκές (για το υψόμετρο 800-1100 μ.υ.ύ) κλιματικές συνθήκες με προσνότια έκθεση και “προσήλιο”, με “πλάτη” στο βοριά, γ) κτισμένο πάνω σε βράχο για σταθερότητα και αντοχή απέναντι σε σεισμούς και άλλες καταστροφές και δ) εύκολη πρόσβαση, τόσο στον κάμπο (για την καλλιέργεια των αγρών), όσο και στο βουνό για ξύλευση, κυνήγι και άλλες ανάγκες.
Η πλατεία του χωριού με τα καφενεία και τα πέτρινα σπίτια τριγύρω, που γνώρισε μεγάλες δόξες στο παρελθόν με τα πανηγύρια και τους γάμους των κατοίκων.
Πέτρινες βρύσες και πεζούλια που ξεκουράζουν οδοιπόρους και κατοίκους.
Σοκάκια που κατά λάθος στρώθηκαν με τσιμέντο, εκεί όπου το πέτρινο γκαλντερίμι ήταν ο κανώνας παλιότερα.
Πέτρινα σπίτια που ως αρχοντικά φιλοξένησαν και μεγάλωσαν γενιές και γενιές.
Τα τζάκια και ο εσωτερικός διάκοσμος των σπιτιών μαρτυρούν μια άλλη αισθητική των κατοίκων που σήμερα βαθμιαία χάνεται, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλεται από πολλούς κατοίκους.
Το σχολείο του χωριού, όπως ξανακτίστηκε το 1952 και έμαθε τα πρώτα γράμματα και μόρφωσε τους νέους του χωριού, πριν αυτοί “ξενιτευτούν” στη συνέχεια για να φοιτήσουν στο διάσημο Γυμνάσιο του Τσοτυλίου.
Η Αγία Παρασκευή, η προστάτιδα του χωριού και η “καταφυγή” των κατοίκων σε δύσκολες αλλά και καλές ώρες.
